Hulst
Hulst - Ilex aquifolium
Hulst kan 10 tot 25 meter hoog worden. De plant komt voor in West- en Zuid-Europa, Noord-Afrika en Zuid-west-Azië.
Het is een altijd groen blijvende boom die zowel een mannetje als een vrouwtjessoort kent.
Hulst is winterhard tot maar liefst -24 graden Celsius. De boom kan het zo goed uithouden in de kou omdat zijn bladeren relatief veel vetstoffen bevatten waardoor ze een stuk minder snel bevriezen dan bladeren die grotendeels uit water bestaan .
Hulstbessen zijn niet eetbaar door de giftige stoffen, zoals ilicine. Na de vorst verdwijnt deze stof echter en worden de besjes gegeten door vogels, knaagdieren en herten.
Thee van hulstbladeren
De bladeren van hulst worden in juni geplukt, gedroogd en verkruimeld om te gebruiken als thee.
In tegenstelling tot de besjes zijn de bladeren van hulst niet giftig. Deze thee is in de volksgeneeskunde jarenlang gebruikt als koortsverlagend middel en vochtafdrijvend middel. Deze laatste eigenschap maakt het een goede plant om oedeem, jicht en andere reumatische aandoeningen te bestrijden. Verder wordt hulst traditioneel in Europa ingezet bij diarree en bronchitis.
In de bladeren zitten looistoffen of tanninen, saponinen of zeepstoffen, xanthinen zoals theobromine en de gele kleurstof ilexanthine, caffeïne, koffiezuur, bitterstoffen zoals ilicine en flavonoïden.
Vruchten van de hulst
De hulstvruchten, de besjes zijn dan wel giftig maar vroeger dienden ze als medicijn bij verstopping en epilepsie. De vruchten hebben door hun heldere kleur soms aantrekkingskracht op kinderen of dieren. Kinderen kunnen al gaan braken als ze vijf besjes op hebben en volwassenen moeten zeker 20 tot 30 bessen opeten voordat ze over moeten geven. Overigens kunnen ondanks het overgeven toch stoffen het lichaam binnenkomen en voor huiduitslag zorgen maar dat is zeldzaam. Andere nare verschijnselen van het eten van te veel besjes zijn: misselijkheid, buikkrampen, pupilverwijding, hyperthermie of te warm worden en slaperigheid. Mensen kunnen er niet aan overlijden want de besjes zijn een sterk braakmiddel genaamd ilicine waardoor iedereen die te veel van deze besjes eet de giftige stof niet opneemt. Toch kun je beter kinderen erop wijzen dat dit een giftig besje is. Sommige kinderen moeten namelijk tientallen keren per uur braken van hulstbessen wat een onplezierige ervaring is. Geroosterd zaad van de knalrode hulstvruchten wordt sinds oudsher gebruikt als koffievervanger. De zaden beschikken over antioxidanten en er zit fenylazijnzuur in.
